Gemeente Soest

Raadsleden worden voor het eerst genoemd voor Soest in 1213 en een stadhuis verschijnt voor het eerst in documenten in 1229. Van het 13e eeuwse raadhuis en de bijgebouwen is alleen de noordelijke vleugel van de raadzaal overgebleven. Het hoofdgebouw moest in 1706 wegens bouwvalligheid worden afgebroken en werd in 1713/14 vervangen door de grotere, huidige westvleugel.

Dit is een van de mooiste barokgebouwen in de stad en getuigt van het streven van de stad naar prestige en haar hernieuwde economische kracht na de Dertigjarige Oorlog. Het gepleisterde gebouw met zijn hal met negen bogen is strikt symmetrisch, tot en met de schoorstenen, waarvan er één vanaf het begin geen functie had.

De westelijke gevel is versierd met het stadswapen met schilddragende wilde mannen en de stadsheilige Sint-Patroclus in de voorgevel. De "Blauwe Zaal" bevindt zich op de begane grond van het gebouw. Deze 22,8 m x 10,6 m grote en 9,05 m hoge zaal heeft een rondboogvormig houten tongewelf dat aan de onderkant blauw is geschilderd en versierd met glazen sterren met een gouden achterkant. Het was bedoeld om de raad de illusie te geven in de open lucht te vergaderen, zoals gebruikelijk was in Germaanse tijden.

Tussen de westelijke vleugel van het stadhuis en het westwerk van de Stiftskirche stond ooit de Rumeney, het wijnhuis van de stad en de officiële residentie van de "Broederschap van Schleswig Drivers", voor het eerst vermeld in 1291 en waarschijnlijk afgebroken in 1706.