Löher Molen (Löhrmühle)

De Löher molen was geen banmolen, waar de lokale boeren verplicht werden om hun graan alleen hier te laten malen, maar had de status van een particuliere molen waar veel boeren vrijwillig naartoe kwamen. In de eerste helft van de 18e eeuw bediende hij ongeveer 500 boeren uit de dorpen Eichhofen, Glörfeld en Öckinghausen. Het was daarmee een van de middelgrote particuliere molens, maar leed in de loop van de decennia aanzienlijke verliezen: Rond 1800 waren er nog maar 115 boeren die hun graan brachten om te laten malen.

Een reden voor deze ontwikkeling was het feit dat het meestal ongeschoolde molenpersoneel niet in staat was om technische mankementen te verhelpen, terwijl de pachters alleen geïnteresseerd waren in het maken van winst en niet in het onderhouden van het gebouw en het maalmechanisme. Als gevolg hiervan stond de molen tegen het einde van de 18e eeuw jarenlang stil door verval. In 1805 werd hij volledig herbouwd en kreeg hij zijn huidige vorm. In 1811 verkocht Ludwig von Holtzbrinck de boerderij en de molen aan Johann Hermann Neuhaus, wiens familie de molen nog 160 jaar beheerde. De laatste molenaar was Eduard Neuhaus, die de boerderij en de molen in 1952 verkocht aan zijn jarenlange pachter Otto Fischer en het gebouw tot in de jaren 1970 in goede staat hield.

De molen was nog steeds in bedrijf en kon daarom in goede staat worden gehouden. De molen wordt aangedreven door water uit de rivier de Ennepe. Ongeveer 250 meter boven het gebouw takt de bovenste sloot af van de Ennepe, die naar behoefte water levert aan de molen. Over de laatste twintig meter versmalt de bovenste sloot tot een smal, diep kanaal. Het water blijft dan door een pijp stromen en drijft het bovenwiel van de molen aan. De kracht van het waterrad wordt via tandwielen overgebracht op de molenstenen. Parallel hieraan draait een nokring die via een houten stang de 'trilschoen' aandrijft. Hierdoor sijpelt het graan in een gestage stroom door de opening van de lopersteen, waar het tussen de molenstenen doorgaat en wordt geplet. Het valt door de meelgoot in de opvangzak die in de kelder hangt. De hoogte van de multer was meestal 4 procent van het geleverde graan, zodat er zich aanzienlijke hoeveelheden meel en graan ophoopten in het molengebouw.

Daarom werd er een bakkerij ingericht in de naburige boerderij. Brood en gebak werden met paard en wagen vervoerd en verkocht in de naburige dorpen. In de jaren 1980 werd de molen gerestaureerd met de hulp van de stad Halver, de Märkischer Kreis en de Westfaalse dienst voor monumentenzorg. Het oorspronkelijke metselwerk van de steengroeve werd blootgelegd, de bovenste greppel werd beveiligd met een keermuur en een van de twee maalwerken werd weer operationeel gemaakt, zodat er op elk moment weer roggemeel voor volkorenbrood kan worden gemalen.

Je kunt de Löhrmühle ontdekken op de thematische rondwandeling VolmeSchatz - Panorama: Märkische Fernsichten, die begint en eindigt op de wandelparkeerplaats Nordeler Schleifkotten bij de molen.

Alle informatie zonder garantie!