- Gratis toegang
Sälzer buurt
Diverse bezienswaardigheden
Als basis van het menselijk leven is zout al duizenden jaren een kostbaar levensmiddel. De aanwezigheid van zoutbronnen was van groot belang voor de ontwikkeling van de stad Soest. Een Arabische reiziger maakte al in 973 melding van de zoutwinning in Soest.
Properties:
Straatnamen als Salzbrink, Solgasse of Salzgasse verwijzen hier vandaag de dag nog steeds naar. In 1981/82 werden delen van het zoutdistrict Soest op Kohlbrink onderzocht tijdens een archeologische opgraving.
Hierbij werden meer dan 100 zoutovens blootgelegd in het opgravingsgebied van 230 m2. De ovens, die tot 3,5 meter diep werden aangetroffen, bestonden uit ongebakken stukken klei. Ervoor lagen 2 tot 3 m grote, ondiepe werkkuilen, van waaruit de 2 tot 2,5 m lange ovenkanalen werden gestookt. Hierop stonden oorspronkelijk de loden kookpannen. Er werden ook wiet-en-daub constructies voor windvangers gevonden, net als houten palen van de daken van de ovens.
Het onderzoek van houtmonsters met behulp van dendrochronologie (jaarringmeting van hout) leverde uiteindelijk een betrouwbare datering op voor het bestaan van de zoutziederij in Soest rond 600. Het was niet mogelijk om met archeologische middelen vast te stellen wanneer de zoutproductie in Soest stopte. Vanaf de 13e eeuw is er geen documentair bewijs meer van een zoutziederij in Soest. De zoutziederij in Sassendorf wordt daarentegen voor het eerst genoemd in de 12e eeuw en bleef zout produceren tot het begin van de 19e eeuw. Opgemerkt moet worden dat de inwoners van Soest ook pekel- en zoutziederijen en later ook kookrechten in Sassendorf bezaten en betrokken waren bij een omvangrijke handel in zout.
Hierbij werden meer dan 100 zoutovens blootgelegd in het opgravingsgebied van 230 m2. De ovens, die tot 3,5 meter diep werden aangetroffen, bestonden uit ongebakken stukken klei. Ervoor lagen 2 tot 3 m grote, ondiepe werkkuilen, van waaruit de 2 tot 2,5 m lange ovenkanalen werden gestookt. Hierop stonden oorspronkelijk de loden kookpannen. Er werden ook wiet-en-daub constructies voor windvangers gevonden, net als houten palen van de daken van de ovens.
Het onderzoek van houtmonsters met behulp van dendrochronologie (jaarringmeting van hout) leverde uiteindelijk een betrouwbare datering op voor het bestaan van de zoutziederij in Soest rond 600. Het was niet mogelijk om met archeologische middelen vast te stellen wanneer de zoutproductie in Soest stopte. Vanaf de 13e eeuw is er geen documentair bewijs meer van een zoutziederij in Soest. De zoutziederij in Sassendorf wordt daarentegen voor het eerst genoemd in de 12e eeuw en bleef zout produceren tot het begin van de 19e eeuw. Opgemerkt moet worden dat de inwoners van Soest ook pekel- en zoutziederijen en later ook kookrechten in Sassendorf bezaten en betrokken waren bij een omvangrijke handel in zout.
