Regen in de lente, twee kinderen vol energie, twee verwarde ouders die de dag willen redden op een zinvolle manier voor alle betrokkenen: Wat dacht je van een bezoek aan het DampfLandLeute Museum in Eslohe, waarover we al veel goeds hebben gehoord? En daarna naar het Spritzenhaus. In dit knusse vakwerkhuis met zijn veelbewogen geschiedenis zou afgelopen zomer een nieuwe pizzeria zijn geopend. De websites van zowel het museum als de pizzeria zijn erg aantrekkelijk en geven je zin in een bezoek - dus op naar Eslohe!
Onze eerste indruk: Eslohe is een mooi dorp met veel Sauerlandse vakwerkhuizen en stijlvolle winkeltjes. En het DampfLandLeute Museum is veel groter dan we dachten. We komen de regenachtige dag zonder problemen door. Het 2.000 vierkante meter grote, drempelvrije pand heette tot zes jaar geleden het Machine- en Streekhistorisch Museum, zo hebben we gehoord. Maar de naam klonk een beetje ouderwets, dus besloot de museumvereniging om er het DampfLandLeute Museum van te maken: "Stoom" staat voor de vele oude machines die ruim 100 jaar geleden de industrialisatie inluidden en ook naar Sauerland brachten. En de termen "land" en "mensen" staan voor ... ja, voor land en mensen en alles wat het Sauerland en zijn mensen van vroeger tot nu heeft gevormd: landbouw en bosbouw, ambachten in de loop van de tijd met beroepen die in sommige gevallen vandaag de dag niet meer bestaan. Ook vrouwen en hun rol in die tijd komen aan bod: hoe werd er gekookt, ingemaakt, gestampt, gewassen, gestreken en geborduurd? Hoe en waar werd Essen verbouwd en verwerkt? Hoe zag het dagelijks leven van een gezin in Sauerland er 100 jaar geleden uit?
Tijdreis terug naar je eigen kindertijd
De liefdevol ingerichte tentoonstellingszalen bieden het ene déjà vu na het andere. Ik zie mijn oma weer in haar schort, aspic aan het koken en pruimen aan het inmaken. Dierbare herinneringen aan hooien maken en aardappels plukken komen naar boven. Mijn man staat met stralende ogen voor gereedschap en machines die al lang vergeten zijn. Beroepen als wagenmaker, zadelmaker, houtskoolbrander komen weer tot leven. Of slotenmakers, smeden, timmerlieden, kappers: ze bestaan nog steeds, maar hun werkplekken en producten zien er vandaag de dag heel anders uit. De kinderen zijn verbaasd en kunnen zich niet voorstellen wat en hoe ze vroeger werkten. In de landbouwafdeling wordt een winterschool getoond, waar mensen vroeger alleen in het koude seizoen naartoe gingen: "Hé, dat is cool, daar willen wij er ook een van! Dat jonge mensen toen hard moesten werken om hun gezin te kunnen voeden, is onvoorstelbaar voor de kinderen. Ze vermaken zich met de interactieve touchscreens, waarmee ze presentaties kunnen starten van foto's, video's en teksten over verschillende onderwerpen.
Een kleine drukkerij met een toetsenbord van een typemachine om aan te raken. "Vroeger, toen er nog geen mobiele telefoons, pc-toetsenborden en WhatsApp waren, schreven we met zoiets", leg ik de kinderen uit. In de voormalige smederij met zijn indrukwekkende stoommachines hangt de geur van metaal, smeerolie en hard werken in de lucht. Veel machines zijn nog volledig functioneel. Twee keer per jaar worden ze weer in werking gesteld tijdens de legendarische stoomdagen in Eslohe eind mei en eind september. In de 19e eeuw veroorzaakten deze stoommachines een landelijke revolutie door veel productieprocessen die voorheen alleen met de hand werden gedaan, te mechaniseren en te industrialiseren.
Eslohe verleidt je om te gaan winkelen
De tijd in het museum vliegt voorbij, zelfs de kinderen worden bezig gehouden. Na zoveel voeding voor de hersenen begint de maag te knorren. Dus op naar het Spritzenhaus. Heb ik de verleidelijke eigen winkeltjes onderweg al genoemd? Bijvoorbeeld de modezaak Stinn tegenover het Spritzenhaus. Maar in ons gezin is het 3:1 voor honger en tegen winkelen. Zelfs in de lenteregen ziet het Spritzenhaus er heerlijk gezellig uit met zijn schilderachtige architectuur en idyllische vakwerkomgeving. Een warme zomeravond buiten doorbrengen in de Biergarten met een frisse Veltins ... We gaan naar binnen en weten het meteen zeker: als Duitsland ooit op zoek is naar de mooiste pizzeria, dan zit het Spritzenhaus er helemaal boven. De eigenaren Mira, Altin en hun hele team hebben het geduld van engelen, zelfs met "schnöggeligen Blagen", zoals de Sauerland zeggen. Glutenvrij eten? Geen probleem, het Spritzenhaus heeft altijd glutenvrije pasta en brood in de aanbieding en geeft zeer deskundig advies over welke gerechten mogelijk zijn. Een geweldige service voor alle betrokkenen, die niet vanzelfsprekend is. De kinderen worden serieus genomen en bediend als volwassenen. Dit maakt een merkbare indruk, ze kunnen zich prompt gedragen en volgen geboeid hoe ons bestek met witte handschoenen wordt bedekt.
We moeten glimlachen als we naar de drankenkaart kijken: net als het hele Spritzenhaus biedt deze een perfecte mix van Sauerland en Italië - er zijn Veltins-variëteiten, die zelfs in het naburige Grevenstein zijn gebrouwen, naast Italiaanse wijnen en aperitieven. En hier komt ons Essen. Mijn Pizza Rucola is heerlijk: een lekkere knapperige bodem, iets verhoogd aan de randen en precies de juiste hoeveelheid kaas en tomaten. Je kunt goed proeven dat ze hier geen smaakversterkers gebruiken, maar natuurlijke kruiden. Wat zou mijn speciale aanbeveling van het menu zijn? Ik ben het eens met chef-kok Altin: "Alles is hier speciaal! Alles wordt gekookt volgens onze eigen recepten en moet daarom ontdekt worden. Hij heeft gelijk.
We komen terug!
De zachte Italiaanse muziek, de ambiance in zwart-wit in zijn mooie combinatie van oud en modern, de glinsterende glazen op tafel en op de planken, het uitzicht op de prachtige vakwerkhuizen en het buitenterras van het Spritzenhaus op de voorbijrazende Esselbach - oh, het geeft je een heel zielsgevoel! Naast ons aan tafel zit een jong stel elkaar aan te staren bij hun garnalen. Het is goed dat ze allebei knoflook Essen, denk ik. En: Het Spritzenhaus zou ideaal zijn voor een romantische avond op onze trouwdag. Misschien met een gezellige wandeling door de charmante winkeltjes (en natuurlijk, eindelijk, mijn modehuis Stinn!) en ook rommelen in de Gefu outlet voor nieuwe stijlvolle huishoudhulpjes?
Mijn man smult van zijn Argentijnse rundvleesfilet met zelfgemaakte rode wijnsaus en schrikt op: "Wat? Huwelijksverjaardag??". Oh, binnenkort pas. Hij spoelt zijn opluchting weg met een stevige slok Veltins. Ja, terug naar het Spritzenhaus, heel goed idee. En voordat het zover is, denkt hij dat hij een stukje moet rijden op de SauerlandRadring als de vleermuizentunnel in april weer opengaat. Midgetgolfen en naar het Esselbad. OK, dat was niet precies wat ik bedoelde. Maar waarom niet? Een leuk familie-uitje, misschien naar de stoomdagen? Dat zou zeker leuk zijn voor de kinderen. Er was zoveel te ontdekken in het museum waar wij niet eens aan toe zijn gekomen. Of hij zou op de fiets kunnen stappen met de kinderen, ik zou in alle rust boodschappen kunnen doen, dan terug naar de brandweerkazerne en samen genieten van een leuke dag in Eslohe. Of twee!
Tekst: Rita Maurer
Foto's: Ralf Litera
Video: Jannik Fischbach